Wenus to druga planeta od Słońca w naszym systemie planetarnym. To ponadto jedyna planeta nosząca żeńską nazwę.
Uważa się ją za „siostrę” Ziemi, ponieważ ma podobne wymiary, masę oraz gęstość. Co więcej, powstała w podobnym czasie i w podobny sposób co Ziemia. Kiedy popatrzymy w niebo, możemy dostrzec na nim trzy najjaśniejsze obiekty. Są nimi: Księżyc, Słońce i właśnie Wenus, która jest najlepiej widoczna o poranku. Z tego względu bywa nazywana Gwiazdą Polarną lub Jutrzenką.
Wenus to planeta bliźniacza Ziemi ze względu nie tylko na jej wymiary, lecz także skalistość. Ma ona także zbliżony skład chemiczny do naszej planety. Ponadto posiada ona kontynenty, kratery oraz góry. To, co charakteryzuje Wenus to krajobraz wulkaniczny, występowanie metrowej warstwy pyłu wulkanicznego na jej powierzchni oraz opady kwaśnego deszczu. Co ciekawe, na Wenus nie ma pola magnetycznego, a do tego jest to najgorętsza planeta w Układzie Słonecznym. Jej temperatura osiąga ok. 460°C. Na Wenus nie zachodzą także zmiany pór roku, a także średnia dobowa temperatura jest taka sama zarówno w dzień, jak i w nocy.
Nazwa planety Wenus wywodzi się od rzymskiej bogini miłości. Wenus nazywana jest także Wenerą, a z greckiego Ἀφροδίτη Aphrodítē, co oznacza „wdzięk” i „urok”. To najgorętsza, najjaśniejsza i jedna z piękniejszych planet w naszym systemie planetarnym. Nic więc dziwnego, że utożsamia się ją z miłością i pięknem.
Blask Wenus fascynuje wszystkie osoby, nie tylko miłośników kosmosu. Dlaczego Wenus świeci tak jasno, że można ją dojrzeć nawet bez teleskopu? Składa się na to kilka czynników. Po pierwsze, Wenus jest blisko Ziemi, bliżej niż jakakolwiek inna planeta. Ponadto otoczona jest gęstą atmosferą, przez co ogromna część padających na nią promieni słonecznych jest odbijana. Wenus odbija ok. 70% promieni, a przykładowo Księżyc, wyłącznie 10%.
Skoro Wenus uważa się za bliźniaczkę Ziemi, można by pomyśleć, że rok na tej planecie trwa tyle samo dni, co w naszym przypadku. Prawda jest jednak zupełnie inna. Rok na Wenus liczy 225 dni ziemskich. Jeśli chodzi natomiast o dobę gwiazdową, wynosi ona 243 dni ziemskich. Z kolei jeden dzień na Wenus trwa 116 dni i 18 godzin, czyli 5832 godziny.
Po raz pierwszy o ukształtowaniu Wenus, dowiedzieliśmy się dzięki pracy radioastronomów z Puerto Rico. Wysłali oni potężne wiązki sygnałów radarowych w kierunku Wenus, następnie łapiąc ich odbicie byli w stanie, na podstawie różnicy czasu potrzebnego na powrót na Ziemię stwierdzić, jak wygląda Wenus. Uzyskany obraz nie był jednak dokładny. Następnie w 1968 r. na Wenus została wysłana sonda Pioneer-Venus, a pół dekady później Wenera 15 i 16. Ich działania nie przyniosły jednak wiele dobrego. Dopiero w 1989 roku zarejestrował aż 800 mln bitów danych radarowych, które pozwoliły zobaczyć, jak wygląda Wenus. Obecnie planowane jest wysłanie na Wenus sondy kosmicznej DAVINCI+, która ma zbadać atmosferę tej planety.
Nad Wenus roztaczają się gęste chmury, pełne kwasu siarkowego. Przez nie do powierzchni planety nie dociera światło słoneczne, a na niektórych wysokościach występują żrące deszcze. Wenus to prawdziwe piekło, jej powierzchnia osiąga nawet 465°C, w takich warunkach topnieje m.in. ołów. Uważa się jednak, że dawno temu, miliardy lat temu, planetę tę wypełniały oceany. Jednak przez przedłużający się efekt cieplarniany, woda po prostu wyparowała, a temperatura planety wzrosła do ekstremalnych wartości, które nie są przyjazne dla organizmów żywych.
Czy w takich warunkach mogą występować jakiekolwiek istoty żywe? Według naukowców jest to możliwe. Przeprowadzone w 2020 r. wykazały obecność w chmurach Wenus fosfiny. To produkt, który na Ziemi wytwarzany jest wyłącznie jako metabolit bakterii beztlenowych. Wielu naukowców podważa jednak tę tezę, uważając ją za błąd w pomiarach. Warto jednak zwrócić uwagę na fakt, że około 45 km nad Wenus, w jej chmurach, ciśnienie jest takie samo jak na Ziemi, a temperatura wynosi ok. 60°C, więc to tam mogłyby teoretycznie przebywać organizmy żywe.
Zdj. główne: NASA/unsplash.com
