Bez względu na to, czy jesteś początkującym, czy doświadczonym grzybiarzem, zawsze istnieje ryzyko, że zbierzesz trujące grzyby. Zastanawiasz się, jakich gatunków unikać? Jeśli wybierasz się na grzyby, koniecznie sprawdź nasze podpowiedzi! Opisujemy, jak rozpoznać niebezpieczne gatunki. Dzięki temu unikniesz śmiertelnego zatrucia grzybami.
Opowiada za ponad 90% zgonów spowodowanych zatruciem grzybami w Europie. Należy do rodziny muchomorowatych. Skutecznie przywiązuje się do korzeni drzew, tworząc łuki. Z tego trującego grzyba wyizolowano kilka toksyn. Szczególną uwagę warto zwrócić na a-amanitynę, która uszkadza wątrobę i nerki. Nie pomoże tutaj zamrażanie, ani gotowanie ich przed spożyciem. Muchomor zielonawy powoduje zaburzenia żołądkowo-jelitowe, objawiające się biegunką, nudnościami i bólem żołądka. Wspomniane symptomy pojawiają się w ciągu 5-12 godzin. Zanikają na kilka godzin, a nawet dzień lub dwa, atakując później ze zdwojoną siłą. Niestety uszkodzenie nerek i wątroby jest już bardzo poważne i nieodwracalne. Często osoby są zbyt późno hospitalizowane. Można ich uratować tylko dzięki przeszczepowi wątroby. Powrót do zdrowia to długotrwały proces.
Jak rozpoznać muchomora zielonawego? Co prawda nie ma on plam, ale wyróżnia się białą otoczką na bulwie. Może być ukryta pod ściółką, dlatego usuń wszelkie zanieczyszczenia i sprawdź dokładnie grzyba, zanim włożysz go do koszyka. Muchomor porfirowy ma charakterystyczny pierścień, czyli część osłony całkowitej mieszczącej się na trzonie.
Wspomniany grzyb rośnie w Europie i Ameryce Północnej. Ma kapelusz o średnicy 8-25 cm i trzon o wysokości 6-9 cm. Ten śmiertelnie trujący, mięsisty grzyb ma gładki, prawie biały kapelusz w kształcie bułki. Najlepiej rozpoznać go po pomarańczowych lub krwistoczerwonych porach. Ma również gruby, żółty lub czerwony trzonek. Wyróżnia się półkolistym kapeluszem z zawiniętym brzegiem. U starszych okazów jest nieregularnie zagięty.
To trujący, średni lub duży, mięsisty muchomor z szarobrązowym kapeluszem, czasami z szarymi plamkami. Ma szaro-czarny pierścień i bulwiastą podstawę. Rośnie w pobliżu drzew iglastych. Początkowo kapelusz jest półkolisty, z czasem zmienia się w płaski. Muchomor porfirowy wyróżnia się białym miąższem o zapachu rzodkiewki. Ma gruby, gładki, biały lub bladożółty trzonek. Bardzo łatwo można go pomylić ze śmiertelnie trującym muchomorem sromotnikowym.
Kiedy po raz pierwszy wyłania się ze ściółki leśnej, młode owocniki są całkowicie pokryte spiczastymi białymi brodawkami. Kiedy kapelusze się rozszerzają, czerwonka błonka zaczyna prześwitywać. Ostatecznie na czerwonym kapeluszu można zobaczyć białe plamki rozmieszczone równomiernie. Ulewny deszcz lub nawet kontakt ze zwierzętami czasami wystarcza, by stracił wszystkie kropki, dlatego niekiedy możesz zobaczyć “gładkie’ muchomory czerwone.
Wspomniany grzyb może zawierać psychoaktywne związki chemiczne muscymol i blisko z nim spokrewniony kwas ibotenowy, a także muskazon i muskarynę (choć nie zawsze występują one w dużych stężeniach). Spożywanie suszonych muchomorów czerwonych może wywoływać szereg objawów, takich jak senność, nudności, intensywne pocenie się, halucynacje, poczucie euforii i zawroty głowy. Wspomniane efekty uzależnione są nie tylko od naszego organizmu, ale też od spożytej ilości i zmiennej siły toksyn w poszczególnych okazach muchomora.
Jeśli chodzi o tego dużego i pospolitego grzyba, kolor kapelusza nie jest żadną wskazówką. Może być różowy, prawie biały, brązowy lub niemal czarny. Z drugiej strony jest coś, co odróżnia go spośród innych grzybów. Zyskuje różowo-czerwony odcień, gdy przecięty lub uszkodzony miąższ kapelusza albo trzonu wystawiony jest na działanie powietrza.
W przeciwieństwie do innych muchomorów uważany jest ogólnie za jadalny. Wiadomo jednak, że zawiera toksynę hemolityczną w stanie surowym, a zatem powoduje anemię. Pamiętaj, by nie jeść surowego muchomora czerwieniejącego. Możesz go spożywać tylko po dokładnym ugotowaniu. Ze względów bezpieczeństwa wybieraj jednak inne grzyby. Nie ma sensu narażać się na niepotrzebne ryzyko.
Fot. Anja/Pixabay
