Artykuł sponsorowany
CE, czyli europejski znak zgodności, obejmuje wiele produktów. To oznaczenie charakteryzuje odpowiedni poziom bezpieczeństwa wyrobu. Kto podlega certyfikacji CE?
To potoczna nazwa procesu, który ma za zadanie dokonać oceny zgodności wyrobu z wymaganiami zawartymi w przepisach europejskich oraz normach powiązanych z tym produktem. Ten znak informuje użytkownika, że wyrób jest bezpieczny i wprowadzony do obrotu zgodnie z prawem.
To oznakowanie może zostać nadane przez producenta danego wyrobu albo przez upoważnionego przez niego przedstawiciela. Oznacza to, że ani importerzy, ani dystrybutorzy nie mogą tego zrobić. Nie istnieją zewnętrzne jednostki nadające oznaczenie CE. Są sytuacje, kiedy należy wykonać badania w zewnętrznym laboratorium, jednak samo nadanie znaku i spełnienie wszystkich wymagań należą do producenta wyrobu.
Oznaczenie to jest w Polsce obowiązkowe od 2004 roku, czyli od kiedy kraj znajduje się w Europejskim Obszarze Gospodarczym. Wszystkie urządzenia, dla których przewidziany jest znak, muszą być nim opatrzone. Musi to zostać zrobione przed wprowadzeniem wyrobu do obrotu albo przed oddaniem go do użytku. Oznacza to, że nie można korzystać z urządzeń przed oznakowaniem ich znakiem CE.
Obowiązek oznaczenia CE swoich wyrobów mają producenci:
– sprzętu elektrycznego i elektronicznego,
– maszyn,
– sprzętu radiowego,
– zabawek,
– środków ochrony indywidualnej,
– fajerwerków i innych materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego,
– wyrobów ciśnieniowych oraz prostych zbiorników ciśnieniowych,
– łodzi i jachtów,
– urządzeń: liniowych, pomiarowych, spalających paliwa gazowe oraz nieautomatycznych urządzeń ważących,
– wind,
– wyrobów medycznych, w tym tych aktywnego osadzenia oraz do diagnozy in vitro,
– wyrobów budowlanych, kotłów grzewczych oraz urządzeń pracujących w atmosferach potencjalnie wybuchowych.
Oznaczenia nie umieszcza się natomiast w przypadku, kiedy wytwarzany czy importowany wyrób nie należy do żadnej z kategorii określonych w dyrektywach nowego podejścia Unii Europejskiej. Oznakowaniu CE nie podlegają także produkty umieszczane na rynkach państw znajdujących się poza Europejskim Obszarem Gospdarczym.
Wymóg nanoszenia znaku CE nie obowiązuje także w przypadku opakowań i odpadów opakowań, transeuropejskiego systemu szybkiej kolei oraz transeuropejskiego systemu konwencjonalnej kolei.
Należy pamiętać również o tym, że oznakowanie CE nie jest ani znakiem jakości, ani oznaczeniem miejsca pochodzenia wyrobu. Oznacza to, że producent nie posiada możliwości jego dowolnego, dobrowolnego stosowania.
Jest to bardzo szczegółowy proces, który może sprawiać producentom trudności. W takiej sytuacji warto zasięgnąć pomocy prawnej. Szczegółowe informacje na ten temat można znaleźć tutaj: https://rpms.pl/certyfikacja-ce-deklaracja-zgodnosci-we-lub-ue/.
Żeby nadać znak CE, najpierw należy określić zasadnicze wymagania, które musi spełniać wyrób. Następnie trzeba dobrać odpowiedni moduł procedury zgodności, który jest oznaczony w przepisach. Uzupełnienie wymogów zasadniczych stanowią szczegółowe normy zharmonizowane. Nie są one jednak obowiązkowe. Producent wybiera je spośród norm przypisanych do danego wyrobu. Mogą być one pomocne, bo ułatwiają przejście przez procedury.
Kolejnym krokiem jest analiza zagrożeń, które może stwarzać produkt. Pozwala to zminimalizować ryzyko. Następnie trzeba sporządzić odpowiednią dokumentację techniczną. Znajdzie się tam potwierdzenia, że produkt spełnia wymagania zawarte w przepisach. Później tworzy się deklarację zgodności wyrobu. Podpisując taką deklarację, producent poświadcza zgodność wyrobu z zasadniczymi wymogami.
Zdjęcie główne: Victoria Borodinova/pexels.com
