Artykuł sponsorowany
Dla osoby niewtajemniczonej zima wydaje się okresem, w którym ziemia leży odłogiem, a gołe pola czekają na nadejście wiosny. Nic bardziej mylnego! Niektóre zboża owszem, sieje się wiosną i zbiera pod koniec lata, ale istnieją gatunki, których wysiew przypada na jesień, a przez zimę ziarna rozwijają się i kiełkują, by wzejść, gdy tylko poczują pierwsze promienie wiosennego słońca. Przedstawiamy rodzaje zbóż i ich podział.
Te gatunki zbóż znamy najlepiej – na polskich polach można je zastać od późnej wiosny do mniej więcej połowy września. Są to zboża, takie jak pszenica, pszenżyto, żyto, owies czy jęczmień. Wbrew pozorom, gatunków i odmian zbóż jarych jest mniej, niż ozimych. Ich wysiew przypada na okres od 20 marca do 10 kwietnia. Dzięki terminowemu sianiu, zboża te wschodzą i rozwijają się bardzo szybko, ponieważ w tym czasie natura stwarza do tego najbardziej sprzyjające warunki. Nasiona zbóż jarych charakteryzują się tym, że nie potrzebują okresu wegetacji w ziemi. Zaczynają rozwijać się i kiełkować właściwie od razu po wysianiu.
Drugą kategorią zbóż są zboża ozime, które wysiewa się jesienią, w okresie od września do połowy października. Nasiona zbóż ozimych wymagają okresu jarowizacji, czyli kilkumiesięcznej wegetacji z ziemi. Najwięcej odmian zbóż w naturalnej, niezmodyfikowanej formie to właśnie odmiany ozime. Gatunki ozime to również pszenżyto, pszenica, żyto, jęczmień i owies, ale występują one naturalnie i tak właśnie wysiewano stare odmiany zbóż. Większość ziaren ozimych nie jest w żaden sposób modyfikowane.
Susze w Polsce są już właściwie standardem każdego lata. Powoduje to, że uprawy jare są, już od momentu wysiewu, skazane na gorsze warunki do rozwoju niż oziminy. W zależności od roku, warunki pogodowe mogą się różnić i trudno przewidzieć, jak w danym sezonie zachowa się przyroda. Zdarza się, że wzejście kiełków po siewie to nie tak duży problem, jak ich późniejszy wzrost w palącym słońcu czy w przypadku nawałnicy. Wszystkie te okoliczności i związany z nimi wysoki poziom ryzyka sprawiają, że w gospodarstwach dominują gatunki ozime, choć nie jest to dobre rozwiązanie.
Gatunki jare to nieodzowny element płodozmianów, co potwierdzają znane i praktykowane od setek lat zasady zmianowania, które jasno określają kolejność gatunków. Dominacja ozimin wynika dziś z faktu, że rynek potrzebuje pszenicy jakościowej czy rzepaku na olej, a gatunki ozime są przy tym bardziej pewnym i bezpiecznym wyborem. Niejedno gospodarstwo bazuje tylko na tych gatunkach, co nijak się ma to zasad planowania płodozmianu i niestety w bardzo krótkim czasie wyjaławia glebę.
Fot.: Polina Rytova/unsplash.com
