Urodzony w 1879 r. Albert Einstein to bezsprzecznie jedna z najbardziej fascynujących postaci i niemal symbol nowoczesnej nauki. Genialny fizyk, który był również intrygującym człowiekiem. Czym może zaskoczyć jego bogata biografia? Oto kilka ciekawostek, które warto wyciągnąć z jego życiorysu.
Pokazał mu go ojciec, gdy przyszły noblista miał zaledwie pięć lat. Urządzenie miało wywrzeć tak wielkie wrażenie na małym Albercie, że wspominał je jeszcze po latach. Kto wie, być może właśnie temu niepozornemu wydarzeniu zawdzięczamy karierę wybitnego fizyka?
Działo się to w trudnym dla młodego Alberta czasie. Chłopak chciał się dostać na studia na politechnikę w Zurychu, do czego przygotowywał się samodzielnie. W tym czasie jego rodzina przeżywała kłopoty – podupadała rodzinna firma Einsteinów. Albert był jeszcze zbyt młody na studia, musiał więc uzyskać specjalne pozwolenie, które otrzymał, gdy miał 16 lat. Okazało się jednak, że egzamin nie poszedł mu dość dobrze – późniejszego noblistę pogrążyły wyniki z przedmiotów humanistycznych.
Praktycznie nastawieni rodzice młodego Alberta nie podzielali jego pasji do przedmiotów ścisłych. Chcieli za to, żeby ich uzdolniony syn poszedł na studia prawnicze. Miało to w przyszłości pomóc w prowadzeniu rodzinnych interesów. Co ciekawe, u Einsteina dostrzeżono także talent muzyczny. Dobrze śpiewał i podobno miał prawdziwy talent do gry na skrzypcach.
Działo się to w czasie, gdy po nieudanych egzaminach kończył szkołę średnią. Nie do końca wiadomo, co kierowało niespełna dwudziestoletnim człowiekiem. Sugeruje się, że mogła się za tym kryć niechęć do służby wojskowej. Według innych opinii chodziło o sprzeciw wobec nastrojów społecznych, które były wówczas przesiąknięte militaryzmem. W późniejszym czasie unikał służby wojskowej, twierdził m.in. że miał płaskostopie i żylaki.
W późniejszym czasie Albert Einstein uważał siebie za niemieckojęzycznego bezpaństwowca, który posiada żydowskie korzenie. Żywo protestował wtedy, gdy jego osiągnięcia przypisywano którejś nacji. Wybitny fizyk nie przejawiał też zbyt dużego talentu do języków obcych. Panuje przekonanie, że dobrze mówił jedynie w języku niemieckim, w którym powstawały jego dzieła. Po angielsku mówił słabo i tylko w codziennych sytuacjach.
Od młodych lat Albert Einstein przejawiał tendencję do robienia eksperymentów fizycznych. Już w 1905 r., mając jedynie 26 lat, przedstawił pracę, w której znalazły się główne elementy jego szczególnej teorii względności. To w „Zur Elektrodynamik bewegter Korper” pojawił się słynny wzór E=mc2. Rok 1905 nazywany jest w karierze Alberta Einsteina „cudownym rokiem”. To wówczas na Uniwersytecie w Zurychu obronił swoją pracę doktorską.
Dwoje wybitnych ludzi nauki znało się, wzajemnie ceniło i utrzymywało kontakt korespondencyjny. Ich relacja trwała przez ponad 20 lat. Polska noblistka odwiedzała Einsteina w Szwajcarii. Była też przez niego broniona, gdy opinia publiczna znienawidziła ją za romans z żonatym uczniem swojego męża.
Albert Einstein stał się postacią kultową – jego wizerunek przeniknął też do kultury popularnej. Stał się przykładem genialnego naukowca. Zyskał jednak wielkie uznanie także wśród fizyków, które podtrzymywane jest do dzisiaj. Ankieta prestiżowego czasopisma „Physics World” z 1999 r. pokazała, że to właśnie on stanął na czele 100 najwybitniejszych przedstawicieli tej trudnej, ale niezwykle potrzebnej dziedziny. Dodatkowo w 2001 r. tygodnik „Time” uznał Einsteina za „człowieka stulecia”.
Fot. Jackie Ramirez/Pixabay
