Ziemia rodzi wiele rodzajów owoców, których w naszych szerokościach geograficznych nie uświadczysz. Zebraliśmy dla Ciebie najciekawsze egzotyczne owoce świata. Może któregoś już skosztowałeś?
Azjaci mówią o nim „pachnie jak piekło, smakuje jak niebo”. Durian skrywa pod swoją grubą skórą z kolcami bladożółty miąższ o konsystencji budyniu i niepowtarzalnym smaku.
Najsmaczniejszy zdaniem Azjatów owoc świata wydziela ostry zapach amoniaku, na tyle intensywny, że doczekał się „zakazu” wstępu do hoteli i na lotniska, o czym informują stosowne plakaty u wejścia.
Delikatny owoc o grubej purpurowej skórze i okrągłych listkach na szypułce. Biały, soczysty miąższ przypomina oczyszczoną mandarynkę i ma ciężki do opisania, kwaśno-słodki smak. Jagody mangostanu skrywają swoim wnętrzu po 5–8 segmentów – o ich ilości informują działki kielicha znajdujące się na spodzie owocu.
Dżakfrut to owoc drzewa bochenkowego. Ma grubą, kolczastą, zieloną-żółtą skórę, pod którą kryje się aromatyczny słodki miąższ. Ze względu na duże wymiary – największe okazy mogą ważyć nawet 35 kg – świeże owoce sprzedawane są zwykle w kawałkach. Dojrzały miąższ jada się na surowo, niedojrzały – po ugotowaniu. W Polsce dżakfrut zyskuje na popularności jako wegański zamiennik mięsa.
Owoce liczi mają okrągły lub lekko stożkowaty kształt i rosną w gronach. Pod jasnoczerwoną skórką pokrytą twardymi wyrostkami znajduje się biały miąższ, słodki i soczysty. Popularność liczi stale u nas rośnie – coraz więcej kawiarni wykorzystuje ten owoc jako składnik deserów i napojów owocowych.
Znany też jako „smocze oko”, longan to okrągły brązowy owoc przypominający mały kartofel. Jest bardzo słodki i soczysty, dostarcza wielu kalorii. Skórka longanu łatwo odchodzi od owocu, odsłaniając półprzezroczysty miąższ o żelowej konsystencji. Przed spożyciem kleistego miąższu należy usunąć tkwiącą w nim dużą czarną pestkę.
Jeden z najbardziej charakterystycznych tropikalnych owoców, którego poznasz po włochatej skórce. W środku rambutanu kryje się perłowo-biały miąższ o słodko-kwaśnym smaku przypominającym liczi. Żeby się do niego dostać, trzeba skręcić owoc w dłoniach. Miąższ jedzony jest na surowo lub po obróbce termicznej. Surowe pestki rambutanu są toksyczne, ale po uprażeniu nadają się do spożycia.
Okrągłe lub podłużne owoce salaka rosną w gronach. Mają czerwoną lub brązową skórkę pokrytą drobnymi łuskami. To im salaka zawdzięcza przydomek „wężowy owoc”. Wewnątrz ukryte są trzy cząstki pokryte białą otoczką. Owoc ma słodko-kwaśny, intensywny smak przypominający ni to kaki, ni gruszkę.
W miarę dojrzewania szaro-zielone owoce bael – pigwy bengalskiej – zmieniają swój kolor na żółty lub brązowy. Ich skóra jest tak twarda, że nie sposób się do nich dostać bez młotka, dlatego na azjatyckich targach najczęściej sprzedawany jest miąższ owoców podzielony na segmenty.
Są żółte i mają włochate pestki. Uwielbiane przez słonie owoce bael spożywane są na surowo lub po ususzeniu, przerabiane na lody i dżemy. Z pigwy bengalskiej przyrządza się herbatę, a także popularny w Tajlandii napój Nam Matoom.
Zdjęcie główne: ricke76/pixabay.com
