Ostoja ptactwa wodnego i łosi, największy w Polsce park narodowy, popularne miejsce spływów kajakowych – Dolina Biebrzy ma wiele do zaoferowania przyrodnikom i ornitologom, miłośnikom sportów wodnych i tym, którzy pragną wypocząć z dala od zgiełku miasta. Co skrywa w sobie Biebrzański Park Narodowy? Przeczytaj!
Biebrzański Park Narodowy to olbrzymia przestrzeń, na której występują gleby bagienne i torfowe, zasobna w ciekawą faunę i florę. To jedna z najważniejszych polskich ostoi dzikich zwierząt i ptaków, a także miejsce występowania co ciekawszych gatunków roślin. Dolina Biebrzy jest bardzo ważnym miejscem gniazdowania, żerowania i odpoczynku wielu ptaków błotno-wodnych.
Najbardziej cennym ekosystemem parku jest rozległa dolina krętej rzeki Biebrzy z jej największym w Polsce zespołem torfowisk, zwanych Błotami Biebrzańskimi. W tym miejscu zachowały się rzadkie, wymierające lub zagrożone gatunki roślin, ptaków i innych zwierząt. Biebrzański Park Narodowy to malownicze krajobrazy i ekosystemy, niespotykane w żadnym innym miejscu naszego kraju, zachowane dzięki działaniom ochronnym obejmującym lokalne moczary i torfowiska.
Jednym z takich dzikich i ściśle chronionych miejsc jest Czerwone Bagno, obejmujące podmokły las olchowy, w którym zamieszkuje około 400 łosi. Niedostępność Czerwonego Bagna uczyniła to miejsce siedliskiem dla licznych ssaków, takich jak wilki, dziki, lisy, sarny, wydry i bobry. Za króla parku uchodzi jednak łoś. Prawie połowa populacji łosia w Polsce (600 osobników) mieszka w granicach Biebrzańskiego Parku Narodowego. Bagienne tereny są też ostoją dla 270 gatunków ptaków, co przyciąga w te rejony wielu ornitologów.
W Biebrzańskim Parku Narodowym wyznaczono prawie 460 km szlaków turystycznych. Do najbardziej atrakcyjnych pod względem przyrody należą szlak Gugny–Barwik, a także obszar wokół leśniczówki Grzędy. Na niektórych szlakach zbudowano wieże i platformy widokowe, a przez trudno dostępne błotniste tereny przerzucono mosty.
Kręta, długa, a przy tym nadzwyczaj spokojna, rzeka Biebrza jest sercem parku. Warto skusić się na spływ kajakiem (lub tratwą), gdyż to doskonały sposób na relaks i poznanie biebrzańskiej przyrody. Najlepszym miejscem startu dla spływu jest miasto Lipsk. Jeśli decydujesz się na przemierzenie całej trasy, masz do pokonania niespełna 140 km. W niespiesznym tempie zajmie Ci to siedem–dziewięć dni. Wzdłuż szlaku zorganizowane są pola kempingowe, gdzie można się posilić i przenocować.
Przez park przebiega też 38-kilometrowy odcinek Wschodniego Szlaku Rowerowego, który łączy aż pięć województw: świętokrzyskie, podkarpackie, lubelskie, podlaskie i warmińsko-mazurskie. Poza tym w parku wyznaczono siedem innych tras rowerowych. Pomimo wodno-błotnego charakteru parku, wiele terenów można przemierzać na piechotę i rowerem. Około 250 km takich szlaków przebiega przez najbardziej atrakcyjne tereny, w tym 50 km – przez Czerwone Bagno. Wzgórza wydmowe i głazowiska rozrzucone wśród zalesionych rozlewisk pozwalają dotrzeć do miejsc, z których można obserwować dzikie ptactwo.
Zdj. główne: Aleesha Wood/unsplash.com
