Kolej to szybki i wygodny środek transportu znany od kilku stuleci. Inżynierowie nie próżnują i stale udoskonalają pociągi, aby podróż była możliwie jak najkrótsza i komfortowa.
Podróżowanie i technologie z nim związane na chwilę zeszły na boczny plan. Pandemia koronawirusa znów nieco zamknęła świat i granice państw. Gdy wszystko wróci do normy, znów będziemy mogli pomyśleć o spakowaniu plecaka i ruszeniu w podróż. Jednym z bardziej wygodnych i szybkich rozwiązań jest kolej. Sprawdzamy, gdzie można podróżować najnowocześniejszymi pociągami na świecie oraz jak rozwija się współczesna kolej.
Nie ulega wątpliwości, że to w krajach azjatyckich postęp technologiczny i rozwój najnowszych technologii wiodą prym. Japonia to kolebka kolei dużych prędkości. Pierwszą linię kolejową tego typu – Tōkaidō Shinkansen, otwarto w roku 1964. Pociągi kursujące na trasie Tokio-Nagoja-Kioto-Osaka rozwijały prędkość do 210 km/h. Dotychczasowym osiągnięciem techniki było 160 km/h.
Dzisiaj najbardziej rozbudowane systemy kolei dużych prędkości znajdziemy w następujących krajach: w Chinach, Japonii, Francji, Niemczech, Hiszpanii, Włoszech, Wielkiej Brytanii i Korei Południowej. Aby budowa kolei dużych prędkości była uzasadniona ekonomicznie, muszą być spełnione dwa kryteria: długości trasy pomiędzy 200 a 800 km; popytu na przejazdy – na poziomie powyżej 5 mln osób rocznie.
Kolej magnetyczna to widowisko rodem z filmów science fiction. Pociąg nie porusza się po tradycyjnych torach, a unosi się bezstykowo dzięki unoszeniu elektromagnetycznemu. Dzieje się to przez siły odpychające lub przyciągające magnesy stałe albo dzięki układowi elektromagnesów ułożonych w torze i umieszczonych w pojeździe.
Technologia związana z koleją magnetyczną nieustannie się rozwija i ma szansę na stałe zagościć w rozkładzie światowych połączeń. Na ten moment na świecie istnieją dwie komercyjne linie. Od 2003 w Szanghaju funkcjonuje najdłuższa do tej pory na świecie trasa kolei magnetycznej o nazwie Transrapid. Trasa ma długość 30 km, a jej pokonanie zajmuje 7 minut i 20 sekund. Maksymalna prędkość pociągu to 431 km/h.
Drugą komercyjną linią kolejową jest japońska Linimo w prefekturze Aichi (okolice Nagoi). Linię stworzono na potrzeby wystawy Expo 2005. Na szczęście po targach nie została ona zamknięta i na co dzień służy społeczności lokalnej. Trasa jest jednak bardzo krótka – niespełna 9 km.
Japonia i Chiny zaciekle walczą o skonstruowanie długodystansowego, ultraszybkiego pociągu lewitacyjnego maglev. Japonia pracuje nad połączeniem Tokio i Osaki. Inwestycja ma się zakończyć do 2037 roku, a jej koszt szacowany jest na 86 mld dolarów. Chińczycy planują wydać 15 mld dolarów i do roku 2035 skomunikować Szanghaj z Ningbo. Nie ulega wątpliwości, że technologiczna gra jest warta świeczki. Patent na pewno będzie się świetnie sprzedawał na całym świecie. Szczególnie interesujące wydaje się być takie rozwiązanie wdrożone na rynku amerykańskim. Może stać się alternatywą chociażby dla połączeń samolotowych.
Czy polska kolej stoi na wysokim poziomie? Niestety odpowiedź nasuwa się sama i raczej nie jest pozytywna. Pomiędzy większymi polskimi miastami kursuje co prawda Pendolino, ale nie jest to najbardziej nowoczesne rozwiązanie. Z dniem 14 grudnia 2014 pociągi Pendolino rozpoczęły kursowanie na terenie kraju, w ramach kategorii pociągów Express InterCity Premium. Maksymalna rozwijana przez nie prędkość to 200 km/h.
Zdjęcie główne: Veronique Lee/Moment Mobile/Getty Images
