Współczesny człowiek kojarzy starożytny Rzym z filozofami, antyczną architekturą i wojownikami w złotych zbrojach. Jednak według informacji historycznych rzeczywistość nie do końca taka była. Oto kilka ciekawostek o Rzymie, których na pewno nie poznałeś w szkole.
W starożytnym Rzymie pito krew zabitych gladiatorów. Uważano, że w ten sposób siła życiowa wchodzi w człowieka. Oprócz krwi wielką wartość miał również pot gladiatorów. Smarowanie nim twarzy miało zapewnić piękną i zdrową cerę. Ponadto pot miał działać jak afrodyzjak.
Rzymianie mieli zwyczaj oceniać obcych po ubraniu, a raczej po jego kolorze. Naturalne kolory owczej wełny, czyli odcienie brązowożółte i szaroczarne, nosili biedni obywatele. Czerwień, fiolet i zieleń, które pozyskiwano z drogich barwników, były znakiem bogactwa i arystokracji. Liliowe ubrania oznaczały najwyższą klasę i szyk.
W Rzymie gęste, zrośnięte brwi były wysoko cenione przez kobiety. Uważano je za oznakę wysokiej inteligencji, więc modne Rzymianki stosowały różne sztuczki, aby zwiększyć gęstość i krzaczastość brwi.
Choć Rzym wydał na świat najwybitniejszych filozofów w historii, to sami Rzymianie niespecjalnie ich lubili. Z ich praktycznego punktu widzenia studiowanie filozofii czyniło ludzi niezdolnymi do aktywnego życia i służby państwu.
Bogaci Rzymianie często urządzali ekstrawaganckie kolacje, by chwalić się swoją zamożnością. Najważniejsze było widowisko, ale jedzenia również nie brakowało. Rzymianie jedli dużo i na leżąco. Do tego stopnia upodobali sobie nadmiar, że wprowadzili nawet tradycję wywoływania wymiotów podczas takich uczt. Wszystko po to, by móc zjeść jeszcze więcej.
Zwykli obywatele w starożytnym Rzymie musieli płacić podatek za korzystanie z publicznych pisuarów. W tamtych czasach mocz był uważany za cenny towar i miał szerokie zastosowanie w życiu codziennym. Wszystkie pisuary prowadziły do latryn, z których zbierano płyn, a następnie poddawano obróbce.
Rzymianie bardzo troszczyli się o zdrowie zębów. By je wzmocnić, używali do czyszczenia mieszanki zmiażdżonych kości oraz muszli ostryg lub pumeksu z octem. Z kolei do walki z brzydkim oddechem stosowano węgiel i korę lub popiół ze spalonych zwierzęcych głów.
Od końca I wieku n.e. władcy rzymscy codziennie przyjmowali mikrodawki znanych trucizn, by ich organizm się do nich przystosował. Mieszankę trucizn nazwano mitrydatium na cześć pontyjskiego króla Mitrydatesa Wielkiego, który jako pierwszy praktykował przyjmowanie trucizn w celu wytworzenia na nie odporności. I według źródeł osiągnął ją w pełni.
Chociaż niewolnictwo było wówczas powszechne, Rzymianie traktowali swoich niewolników dość uprzejmie (a przynajmniej niezbyt okrutnie). Za rzetelną pracę niewolnicy mieli prawo do premii lub dni wolnych. Obchodzono nawet święto, podczas którego niewolnicy i panowie zamieniali się miejscami!
Sterculius był rzymskim bogiem obornika i nawozu. Nie jest to jednak najdziwniejszy przedstawiciel lokalnego panteonu. Rzymianie modlili się także do Cloaciny, bogini kanałów, oraz Crepitusa, boga toalet. Cloacina była najpierw patronką głównego drenażu miasta Rzymu, znanego jako Cloaca Maxima. Później Rzymianie zaczęli czcić ją jako boginię czystości, brudu i stosunków seksualnych w małżeństwie.
Zdj. główne: Carlos Ibáñez/unsplash.com
